Główna Izba [Zakaz Porywania]

Poderwał się z miejsca, a jego grzywka opadła mu na oczy. Chwycił Ellen za nadgarstek, przyglądając się dziewczynie. Wbił w nie swe ciemne oczy, uśmiechając się delikatnie. Milczał, czekając na reakcję towarzyszki. Przyciągnął ją do siebie, a usta Damiena drgnęły w delikatnym uśmiechu.

Kątem oka zerknęła na Wysłannika i wampirzycę, uśmiechając się pod nosem. Skinęła głową do Ofelii, przymykając lekko oczy. Ukrywała sobie zaskoczenie obecnością jej dawnej kompanki.
- Taak, Of, bry - odparła jej, podnosząc się lekko z krzesła.
- Co tu robisz, hę? - Spytała wreszcie, nie mogąc oprzeć się zżerającej jej ciekawości. Musiała mieć konkretne powody, aby tu zawędrować.

Zatrzymała się, jednak nie spojrzała na niego od razu. Dopiero po pewnej chwili powoli odwróciła głowę w jego kierunku.
- Hm? - wyrwało jej się, spoglądając na niego niepewnie. Skąd ta reakcja, zachodziła w głowę nadal patrząc na niego ze zmieszaniem, które było dość widoczne. Kątem oka spojrzała na Beatrice, jakby szukała u niej pomocy. Jej nadgarstek nadal tkwił w jego uścisku, wiec i ona nie mogła się ruszyć. Powoli, aczkolwiek zdecydowanie jej kąciki ust sunęły ku górze.

- Wędrowałam trochę tu, trochę tam... - mówiła półgłosem - Aż trafiłam na Varringard. Czy mogłabym prosić o wino. Białe jeśli łaska. - rzekła w stronę karczmarza. - Do czerwonego mam pewne obrzydzenie.

Powoli rozluźnił uścisk, po czym puścił jej nadgarstek. Nikły uśmiech nadal nie opuszczał twarzy mężczyzny. Wyprostował się i odgarnął grzywkę, nadal wpatrując się w Ell.
- Wybierasz się gdzieś, Pani? - Zapytał, starając się, aby wyglądał całkiem poważnie. No, miał nadzieję, że też tak było. Również na chwilę przeniósł wzrok ku Beat, jednak zaraz zwrócił się do dziewczyny.

Zaśmiała się pod nosem, obserwując Ofelię. Cóż, naprawdę się postarała, opowiadając o swojej wędrówce. Ciekawe tylko było, czy miała jakiś powód, aby opuszczać Siedzibę?
- Obrzydzenie? - Spojrzała uważnie na elfkę, mrużąc zielone oczy.
- Niby od kiedy, Ofelko? - Uniosła brew, uśmiechając się złośliwie.

- Em, taki miałam zamiar...- odparła, nie myśląc zbytnio nad tymi słowami. Może to właśnie zaintrygowało mężczyznę? Mrugnęła kilkakrotnie, jakby nastolatka prosząca o pozwolenie na wyjście z domu, ale czy taki gest może wystarczyć?
- Mam zostać, czy wybierze się Pan ze mną...? - zapytała kokieteryjnie, jednak jej twarz spoważniała nieco.

- Karczma pod Puchaczem. Astrelliengard. Krasnolud. Rozumiesz?! Pił butelkę za butelką, a połowę z nich wylał na mnie. - warknęła z wyraźną złością. - Musieli przysłać patrol, żeby go wyprowadzić. Był okropnie pijany i dokuczał kelnerkom. - Powiedziała spokojniejszym głosem. Po czym szybko wyszła z karczmy machając tylko Beatrice gestem pożegnania.

/nmm

Skłonił się jej lekko, podchodząc do dziewczyny. Spojrzał na nią z ukosa, dmuchając sobie w krótką grzywkę.
- Jeżeli takie Twoje życzenie, Ell - odparł jej, po czym szybkim ruchem otworzył ciężkie, drewniane drzwi. Ujął ją pod rękę, wpatrując się w kobietę. Była urzekająco piękna, czego po prostu nie dało się ukryć, nawet jak na wampirzycę.

Kiedy Damien spoglądał na nią, ona spłonęła rumieńcem, który chcąc szybko zamaskować odwróciła głowę do przodu, patrząc wprost na drogę przed Karczmą. Przy samej ścieżce stały dwa wierzchowce przywiązane do latarni, oświetlającej zajazd. Wieczór rozpoczynał się chłodnie, jednak jej to nie przeszkadzało, a wręcz przeciwnie - lubiła chłód. Westchnąwszy cicho wyszła z budynku, spojrzawszy za mężczyzną, ponownie się uśmiechnęła, po chwili spoglądając na rumaki. Pierwszy - masywny, kary fryz - zapewne należał do jej Posłańca, który wielbił ciężkie konie, zaś drugi - zgrabny, siwy w hreczce - pewnie przeznaczono dla niej, ponieważ dużo podróżując potrzebowała wytrzymałego rumaka. Na jej ustach zagościł znowu uśmiech, delikatny, wyrażający zadowolenie. Nie czekając dłużej odruchowo chwyciła za dłoń Damien'a i pociągnęła za sobą, podchodząc od razu do siwka, a raczej siwki. Otóż była to klacz. Odrywając jedną rękę od dłoni chłopaka przyłożyła ją do chrap zwierzęcia, chichocząc.

Stał przez chwilę sztywno, spoglądając na siwkę. Po chwili uśmiechnął się w stronę Ell, głaszcząc klacz po chrapach. Właściwie nie wiedział po co to wszystko, ale co tam. Ważne, by dziewczyna była zadowolona. Poklepał konia po szyi, później dociągając popręg. Kątem oka spojrzał na wampirzycę, potrząsając lekko głową, a tym samym odgarniając grzywkę z czoła.
- Jak wcześniej już wspomniałem jest to jeden z najlepszych wierzchowców. Kapituła zadbała o wszystko, czego byś potrzebowała - uciął, grzebiąc w kieszeniach płaszcza. Kiedy poczuł zimne, twarde monety wyciągnął sakwę, z taką też zawartością. - Dali nawet pieniądze, co do skąpych Władz jest niepodobne. No ale cóż, najprawdopodobniej odjęli to od Twojego majątku - mruknął, starając się, aby ton jego głosu był dość obojętny.

- Hm, dzięki - wydukała bez większego wyrazu, odbierając sakwę. Szczerze była zdegustowana tym, iż władze Volturi pozwalają sobie na takie rzeczy, ale z drugiej strony... Ten rząd sprawują tylko oni i mają nad wszystkimi władze, przemknęło jej przez myśli. Po chwili spojrzała na mężczyznę. Uśmiechając się lekko, włożyła czubek buta - czarnego, połyskowego sztybleta, z którym rzadko się rozstawała - po czym podciągnęła do góry, tym samym wsiadając na grzbiet klaczy. Siodło było wygodne, ale jak każde miało jakieś zastrzeżenia, co teraz nie było aż nadto ważne. Siadając mocniej w siedzisko, złapała wodze do jednej ręki, zaciskając je. Spoglądnęła na Damien'a. W jego spojrzeniu było coś, za czym tak tęskniła. By się nie rumienić szybko odwróciła swój wzrok, wbijając go w uszy swojego wierzchowca.

Złapał Płaszcz i powiesił na pobliskim wieszaku.
Spojrzał na Nastkę z wyrzutem i podał jej piwo.

Wpadła do karczmy, jakby obawiając się, że pożre ją smok.
Spojrzała na Beatrice i Yvyenne. Kiwnęła głową w geście powitania. Podeszła do lady.
- Dugonie! Każ Nastce przynieść mi białe wino. Wczoraj strasznie byliście zajęci patrzeniem na Ell i Damiena i nie mieliście ochoty podać mi wina. Masz szczęście, że mam dobry humor - skrytykowała go.
Podeszła do stolika Beat i Yv.
- Mogę się dosiąść? - szepnęła tak, by usłyszały ją obie kobiety.

- Już, już panno Aloufin - burknął. - Nastko! Podaj pani wino. - zawołał do Nastki.

Podniosła głowę, szukając wzrokiem Of. No tak, myślała o czymś innym, więc trudno było jej się skupić na przyjaciółce. Uśmiechnęła się kącikiem ust, po czym skinęła głową w geście powitania.
- Nie, wiesz? - Mruknęła, a chwilę później wskazała jej miejsce obok. Zerknęła na karczmarza, mrużąc zielone oczy.
- Panno? Hm. Dziwne - stwierdziła, gapiąc się na mężczyznę. Uniosła brew, odwracając się w jego stronę.
- Wino! Czerwone. Koniecznie wytrawne, inaczej nie dam ani grosza. Najlepsze, jakie posiadacie - syknęła do Dugon'a.

Do izby weszła dość niewielkiego wzrostu istotka o kocich uszkach.

Spojrzał pogardliwym wzrokiem na Beatrice, po czym sięgnął po butelkę czerwonego wina i zaniósł ją, nie czekając na Nastkę.

Usiadła na miejscu wskazanym przez Beatrice czekając na Nastkę.
Po chwili dziewczyna przybiegła niosąc butelkę czerwonego i drugą butelkę białego wina.

- Coś nie tak? Radzę się pilnować - warknęła za karczmarzem, zerkając na butelkę wina. Obejrzała ją ze wszystkich stron, krzywiąc się przez chwilę. Odkorkowała trunek i napiła się, degustując jego smak. W końcu stwierdziwszy, że nie jest takie złe, jak oczekiwała, uśmiechnęła się zadowolona, cały czas patrząc na towarzyszkę.
- Wiesz co? - Zapytała, przekrzywiając lekko głowę. - Nie sądziłam, że w tych stronach można dostać coś takiego. Jednak na moich posiadłościach, musisz przyznać, że mogłabyś znaleźć o wiele lepsze trunki - Westchnęła cicho, mówiąc to półgłosem.
- Ciekawe co się dzieje z karczmą, prawda? Mam nadzieję, że moi drodzy towarzysze dawnych lat nie wpadną na pomysł, aby zniszczyć mój dorobek - mruknęła, po czym zwróciła wzrok ku nieznajomej. Więc to jej własność? Cóż, przynajmniej budynek nieźle wygląda, chociaż mogłaby postarać się o lepszą obsługę.
- Po cholerę mi drugie wino? No, chyba że na koszt firmy - Spojrzała za kelnerką, przesuwając drugą butelkę na róg stolika.

Zdziwiona zachowaniem Nastki zachichotała pod nosem zakrywając twarz dłonią. Sięgnęła po butelkę z białym winem. Otworzyła je, nalała sobie do kielicha i skosztowała. Wino jej smakowało. Upiła łyk po czym sięgnęła do torby po swój notes znienawidzony przez Beat. Miało to na celu zdenerwowanie Beat. Uśmiechnęła się do niej, po czym otwarła notes na stronie z tajemniczym eliksirem.